حرف دل

شنيده ام که فراق از عذاب سخت تر است؛  وقتي اميرالمؤمنين در دعاي کميل مي فرمايد

( أصبر علي عذابک  فکيف أصبر علي فراقک  )

وقتي آقا اين طوري بگن ما ديگه چي بگيم ...

تازه  حالا مي فهمم درد فراق چيه ؛ درد دوري ؛ درد درازي راه و

صد تا درد ديگر ...

نمي دونم  وقتي آدم بفهمه با معشوقش ؛ محبوبش ؛تنها همدم ومونسش چقدر فاصله داره يا با کاراش دلش رو سوزونده ؛ چه حالي پيدا مي کنه؟

ولي عجب ضرب المثليه که گفته:{چرا عاقل کند کاري که باز آرد پشيماني}

چرا به جاي اينکه کاري کنم که باعث دلگرمي آقام بشم او ل دلشو بشکنم بعد فکر کنم بببينم چه جوري مي تونم جبران کنم ؛ به نظرتون اين کار آدماي عاقله ؟!

اما با اينکه لياقت ديدنش رو ندارم اما دلم خوشه هفته اي اقلا يه شب چهارشنبه اي  يا يه صبح جمعه اي به عشق آقام ندبه کنان برم مسجد جمکران ويه زيارت آل ياسين بخونم وبرگردم ...

البته با اين اميد که دلمو جا  بذارم نه آنکه دنبال خودم بيارمش ... باشه که آقا يه گوشه چشمي به  اين دل جامونده بندازه ...

دلی در خون نشسته دوست داری؟      بگو قلبی شکسته دوست داری؟

تورا ای عشق ! بی سر دوست دارم    مرا با دست بسته دوست داری؟

 نه تنها تیر و تیغ و سنگ بوده                           سر پیراهن تو جنگ بوده

ولی شرمنده زینب دیر فهمید                  که انگشتر به دستت تنگ بوده